Omschrijving
Het terrein dat vandaag de dag de gemeentehuis van Elsene herbergt, was oorspronkelijk een villa-herberg genaamd Le Tulipant, omgeven door een park en al vermeld in de 17de eeuw. In 1833 werd de villa vervangen door een gebouw dat werd ontworpen voor de componist Charles de Bériot, die het “Pavillon Malibran” noemde, ter ere van de beroemde zangeres Maria Malibran, met wie hij kortstondig gehuwd was voor haar overlijden. In 1849 kocht de gemeente Elsene het domein aan, legde een openbaar plein aan op een deel van het park, en vestigde geleidelijk haar administratieve diensten in het paviljoen.
In de loop der jaren onderging het gebouw talrijke aanpassingen en uitbreidingen. In de jaren 1860-1870 werd een neoklassieke administratieve vleugel toegevoegd. In 1893 breidde architect Jules Brunfaut de rotonde uit en richtte de voormalige ontvangstruimte in als een raadzaal in Italiaanse neorenaissancestijl. Tussen 1903 en 1909 ontwierp Maurice Bisschops drie uitbreidingsprojecten; uiteindelijk werd een bijgebouw met drie traveeën gerealiseerd dat het gemeentehuis verbond met de administratieve vleugels. Andere architecten, zoals Joseph Caluwaerts en Alphonse Boelens, droegen bij aan de binneninrichting (koepel, erezaal) en aan de bouw van een politiekantoor en een voormalige brandweerkazerne.
Architecturaal vertoont het gebouw een mengeling van stijlen — Empire, Beaux-Arts, neoklassiek, neorenaissance, eclectisch en met Art-nouveau-accenten — die de verschillende bouwfasen weerspiegelen. De voorgevel wordt gekenmerkt door een rotonde met vijf bogen, gedragen door gekoppelde Ionische zuilen, versieringen in witte steen, frontons en pilasters. Binnen zijn vooral de decoratieve elementen uit de verbouwingen van 1909 bewaard gebleven: de neorenaissancistische raadzaal, de galerij rond de koepel, Corinthische pilasters en origineel meubilair ontworpen door Brunfaut (met enkele latere aanpassingen). Het geheel is sinds 13 april 1995 als monument beschermd.
Werken
