Omschrijving
Na enkele tragische gebeurtenissen in mijn leven de afgelopen jaren (ernstige ziekte van een naaste en het verlies van twee anderen), begon ik te voelen dat het leven niet meer hetzelfde was als voorheen. Deze gebeurtenissen hebben iets in mij veranderd en in de manier waarop ik de mensen om me heen zie. Ik voelde de dringende behoefte om weer contact te maken met mijn oude “ik”. Dus ging ik naar de stoffige zolder van mijn geheugen op zoek naar sporen van mijn verleden en van degenen die niet meer bij ons zijn. Tijdens deze pijnlijke reis werd ik geconfronteerd met serieuze vragen zoals: “Ken ik mezelf echt? Wat bepaalt wie ik denk te zijn? Wie bepaalt het zelf? Hoe kunnen we dat vastleggen en in welke vorm? Waarom verdwijnt het geheugen onherroepelijk in een steeds dichter wordende mist? Deze serie beelden probeert de stroom van de tijd vast te leggen en de erosie die het achterlaat op onze zielen, alsof ze gevangen zijn in de donkere kamer van het geheugen. Het gebrek aan scherpte van deze beelden, hun afgebrokkelde texturen en de donkere thema’s tonen de voortdurende vervaging die de oppervlakte van onze herinneringen ondergaat. Omdat deze beelden niet over de echte wereld spreken, maar eerder over innerlijke beelden die bewaard worden op de zolder van het geheugen, experimenteer ik met verschillende opnametechnieken, waarbij ik soms tot 3 camera’s (analoog en digitaal) gebruik voor één beeld. Op dezelfde manier probeer ik deze beelden te tonen met verschillende dragers, want deze beelden moeten niet op de gebruikelijke manier van foto’s kijken worden bekeken. Bijvoorbeeld, ik gebruik een viewmaster om sommige van deze beelden te bekijken, om de indruk te wekken dat we ze bekijken met “het oog van onze geest”.
Biografie
Saïd Hammouch, fotograaf en beeldend kunstenaar, woont en werkt in Brussel. Zijn benadering omvat het gebruik van het fotografische medium om te experimenteren met de mogelijkheden die fotografie biedt, om zo nieuwe visuele ervaringen te creëren. Afgestudeerd aan de Academie van Sint-Gillis en de Kunstschool van Elsene, heeft hij een sterke interesse in puur visuele weergave, waarbij de grafische compositie primeert boven het afgebeelde object. Hij tracht vooral weg te stappen van de realistische documentatie die kenmerkend is voor fotojournalistiek, om het esthetische en universele potentieel van een moment of een gevoel naar voren te brengen. Naast het vieren van de grafische aspecten van gefotografeerde onderwerpen, licht en schaduwen, richt zijn werk zich ook op het formalistische aspect van de menselijke aanwezigheid. Op die manier produceert hij beelden die schoonheid proberen te vinden in omgevingen waar chaos heerst of andere beelden die moeilijk bespreekbare thema’s verkennen, zoals het begrip van het individu.
Werken
