Omschrijving
Tijdens de laatste tentoonstellingen die ze had, werd Amélie Haut vaak gevraagd waarom ze graag vanitas schilderde, deze composities van schedels en botten die door velen als morbide worden omschreven. Maar al deze schedels en stukken skelet zijn verenigd in hun staat. Wit of zwart, geel of rood, jong of oud, rijk of arm, zwak of krachtig, ze keren allemaal voor eeuwig terug naar deze unieke staat van bot. En herinner ons eraan dat het leven, hoe kort en kwetsbaar het ook is, met vreugde en helderheid geleefd moet worden. Beschermd. En op zijn best gewaardeerd. Dankbaar. De keuze om te exposeren in de praktijk van een osteopaat is dus absoluut niet gratis! Met dank aan Thibaut Lugand, osteopaat!
Biografie
Ook al hield ze van de teken- en schilderlessen van haar adolescentie, de kansen van het leven brachten Amélie Haut eerst in de richting van literatuur, het onderwijzen van Romaanse talen, vertalen en schrijven. Ze kwam daardoor pas heel laat met schilderen. Haar ontmoeting in 2010 met kunstenares Isabelle Ravet (Isara) was doorslaggevend: de verleiding om te schilderen werd opnieuw wakker. Vanaf 2013 construeert zij steeds meer composities die neigen naar trompe l’oeil, hyperrealisme en vooral vanitas in de stijl van de Spaanse Renaissance. Wat hem het meest interesseert in zijn werk is de vertelling, het verhaal dat iedereen uit zijn schilderijen kan construeren. De vragen en reflecties die ze bij ieder van ons oproepen.
Werken
